Η Αθήνα πριν τους Βαυαρούς φυσικά δεν διέθετε ανάκτορα. Τον Σεπτέμβριο του 1834
ο Οθωνας ενέκρινε τα σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτονα Κλέντσε για ένα ανάκτορο στον λόφο
των Μουσών. Υπήρχαν όμως και άλλα σχέδια που είχαν εκπονηθεί από τον
αρχιτέκτονα Σίνκελ με εντολή του αδελφού του Οθωνα, του διάδοχου της Βαυαρίας
Maximilian.
Ο Σίνκελ είχε ετοιμάσει σε ελάχιστο χρόνο μια σειρά σχεδίων ενός
παλατιού επάνω στον Βράχο της Ακρόπολης, χωρίς να έχει
ποτέ πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα. Η μακέτα της πρότασής του, όμως, αποτελεί μνημείο στην ιστορία της αρχιτεκτονικής κι ας μην εφαρμόστηκε.
Ήταν μια εκπληκτική σύνθεση, όπου τα νέα και τα αρχαία κτήρια συνδιαλέγονταν με έναν πραγματικά ευρηματικό και δεξιοτεχνικό τρόπο. Το ανάκτορο θα ήταν πίσω από τον Παρθενώνα, σε χαμηλή ελεύθερη διάταξη
όγκων με αυλές και αίθρια, στοές, περιστύλιο κι ανάμεσά τους χλόη (γκαζόν), λουλούδια και πορτοκαλιές. Κάτω από τον βράχο θα απλωνόταν η
νέα πόλη με τα υπουργεία της και μια μεγάλη πλατεία σε πρώτο πλάνο.
Η πρόταση Σίνκελ, αν και άρεσε πολύ στον Οθωνα, απερρίφθη για λόγους
αρχαιολογικούς και για λόγους πρακτικούς, μιας και δεν θα ήταν δυνατό
ούτε άμαξα να ανέβει στα ανάκτορα.
Ο Οθωνας, παρ' όλο που δεν είχε πάψει να γοητεύεται από την ιδέα ενός
ανακτόρου στην Ακρόπολη, αποφάσισε, ύστερα και από σύσταση των γιατρών
της αυλής, να χωροθετηθεί το παλάτι στις υπώρειες του λόφου του
Λυκαβηττού, στο Σύνταγμα, γιατί ήταν η πιο υγιεινή περιοχή και επιπλέον
...είχε και θέα στην Ακρόπολη.
πηγές:
